Þjóðarstolt... eða þjóðarrembingur???

Ég fylltist sérkennilegri tilfinningu í gær. Var að erindast í Skeifunni og ákvað að skella mér á einn af hinum mýmörgu ,,amerísku" veitingastöðum á svæðinu. Nei, hreint ekki... ekkert McDonalds, KFC eða hvað þetta heitir nú allt saman, heldur Subway. Þegar ég stend í biðröðinni heyri ég hallmæli um mitt kæra Frón og ég fylltist þessari merkilegu tilfinnigu og var alveg til í að snúa mér við til að andmæla þessu, en sat á mér. Hallmælin voru á bjagaðri íslensku og komu af vörum renglulegs unglingsdrengs, sem greinilega er af íslenskum ættum en hefur búið erlendis um óvissan tíma. Síðan þetta gerðist hef ég verið að velta því fyrir mér hvort þessi tilfinning sem ég fann fyrir flokkast undir stolt eða rembing, þjóðernisrembing altso.... Hvað segið þið???

Var annars að koma úr bíó, þriðja skipti á tæpri viku... Fór á eina franska mynd með Berglindi vinkonu minni. Verð samt eiginlega að segja alla söguna, því við ætluðum á spænska mynd sem heitir Volver... en þegar við mættum á staðinn var uppselt. Í staðinn fyrir að snúa frá og reyna að finna okkur einhverja aðra afþreyingu skelltum við okkur bara á þessa frönsku mynd, sem heitir Angel-A. Sérstök, meira að segja sérstök fyrir að vera frönsk, skemmtilega fyndin á köflum og alveg hreint absúrd endir... hvað meira getur maður farið fram á??? Ég allavega skemmti mér alveg ágætlega og er endurnærð á sál eftir þetta.

En nú ætla ég að beina athygli minni að hinum mjög svo uppörvandi ,,Bodys" á RÚV :)